CIndy & Bert

Het blijkt dat een dag voor het onverwachte overlijden van Bert Berger alsnog zijn jawoord heeft gegeven aan zijn levenspartner Milly.

Het is een bericht waarbij de fans van Bert een beetje troost uit kunnen halen, zijn grote wens, trouwen met zijn jarenlange levenspartner Milly is toch nog uitgekomen. Een dag voordat hij de strijd tegen zijn zware longontsteking verloor heeft hij de tien jaar oudere Milly zijn jawoord gegeven in een ziekenhuiskamer in Düsseldorf. Eigenlijk wilde Milly helemaal niet meer trouwen, ze heeft het ene na het andere aanzoek afgewezen.

Maar de vrijdag voor zijn overlijden kon Milly haar geliefde Bert zijn grote wens niet meer weigeren en stemde ze toe. “Ik kwam de kamer binnen en hij zei liefdevol, Nu moet je met me trouwen!, zegt de 76-jarige Milly in de krant Bild. Met Nee nam Bert geen genoegen, hoewel het aanzoek voor Milly als een donderslag bij heldere hemel kwam had Bert toch alles al geregeld.

Bij de plechtigheid was er een ambtenaar van de burgerlijke stand en de beste vrienden van het paar aanwezig. Bert lag in zijn bed omdat hij verzwakt was door zijn ziekte. Tijdens de plechtigheid hield hij Milly vast en nadat het jawoord was uitgesproken voelde Milly een mengeling van vreugde en verdriet. Ze wist dat het heel slecht met Bert ging.

Afgelopen zaterdag, op 14 juli 2012 is Bert Berger in een ziekenhuis in Düsseldorf overleden aan de gevolgen van een zware longontsteking. Hij werd maar 66 jaar. In de jaren zeventig had hij samen met zijn vrouw Jutta succes als het duo Cindy & Bert. Hun grootste hit was het nummer “Immer wieder sonntags“.

Het verhaal van Cindy & Bert begon in de jaren 60 toen Bert Berger elekstrische gitaar speelde in het bandje Blue Birds die een zangeres zochten. Jutta Gussenburger melde zich aan en de band ging verder onder de naam Jutta und das Quintett Royal. Tijdens die tijd kwamen ze dichter bij elkaar en in 1965 was het duo Cindy & Bert geboren. Twee jaar later in 1967 trouwde het stel en tien jaar later kregen ze een zoon, Sascha Berger, die onder de naam Berger ook optreed.

In 1969 verscheen de eerste plaat van het duo, Sunday Morning, dat een bescheiden succes werd. Andere succesvolle titels in deze tijd waren “Cäser und Cleopatra“, “Ich hab’ Heimweh” en “Jeder braucht jeden“. In 1973 hadden ze hun grootste hit met “Immer wieder sonntags“.

Een jaar later in 1974 deden ze mee aan het Eurovisie Songfestival met het nummer “Sommermelodie“, maar dat werd geen succes. Ze werden laatste in het jaar dat Abba won met Waterloo. Vier jaar later probeerde ze zich weer te plaatsen voor het songfestival, maar zonder succes. Toch hadden ze in de hitlijsten wel succes met de nummers “Spaniens Gitarren“, “Wenn die Rosen erblühen in Malaga” en “Aber am Abend, da spielt der Zigeuner“. Ze waren in de jaren zeventig het succesvolste schlagerduo van die tijd.

Tot in de late jaren 80 namen Cindy & Bert nog platen op, maar in 1988 hield het schlagerduo op met bestaan. Het huwelijk was over en ieder ging hun eigen weg. Cindy starte als Cindy Berger een solo-carrière en deed mee aan de Nationale voorrondes voor het songfestival, maar wist de eindronde niet te behalen. Sindsdien heeft ze nog twee albums uitgebracht. Bert Berger stopte met zingen en ging zich toeleggen op het schrijven van teksten en muziek en het produceren. Hij had al sinds de jaren zeventig een eigen studio en een platenmaatschappij.

In 1994 kwam er een comeback voor Cindy & Bert. Dit kwam door presentator Dieter Thomas Heck die Bert overtuigde om weer op te gaan treden. Hierna was het duo weer samen en traden ze op met hun oude hits, maar ook met nieuwe nummers.

In de jaren daarna werd het stil rond het duo, al verschenen ze in 2011 in het programma Cover My Song waarbij een rapper hun nummer “Immer wieder Sonntags” in een rap-versie opnam en Cindy & Bert een nummer van de rapper opnieuw in hebben gezongen.

Afgelopen zaterdag, 14 juli 2012, is Bert Berger in een ziekenhuis in Düsseldorf overleden in het bijzijn van zijn vrouw Milli. Cindy heeft in een verklaring gezegt dat hun jaren samen de mooiste en succesvolste jaren in hun leven waren die ze als ouders van Sascha mochten beleven. Met de dood van Bert is ook een deel van mijn leven in het verleden. Bert heeft het op het podium mooi gezegt:”De herinnering is het paradijs waar je nooit uitgezet kan worden.”